నేను చూసిన హార్సిలీ హిల్స్‌

ఈ వేసవికి ఎక్కడికైనా హిల్ స్టేషన్ కి వెళ్లాలనే ఆలోచన వచ్చిన మరుక్షణమే మా కళ్ళ ముందు హార్సిలీ హిల్స్‌ కనబడింది. చర్చలూ, వాదోపవాదాలు లేకుండా అక్కడికే వెళ్లాలని ఏకాభిప్రాయానికి వచ్చాం. సముద్ర మట్టానికి 4312 మీటర్ల ఎత్తున ఉన్న " ఆంధ్రా ఊటీ " హార్సిలీ హిల్స్‌ గురించి అంతకుముందు వినడం, చదవటమే కానీ వెళ్లడం అనేది అదే మొదటిసారి. అది మే మాసం. మండు వేసవి నడి మధ్యకు చేరింది.ఎండ తాపం పెరిగింది. ఇక ఓపిక నశించింది. హార్సిలీ హిల్స్‌  ప్రయాణం తప్పలేదు. గుంటూరు నుంచి తిరుపతి రైలు ప్రయాణం నిద్రలోనే గడిచిపోయింది. తెలతెల వారుతుండగా తిరుపతి రైల్వే స్టేషనులో దిగాం. ఫ్రెష్ అయ్యి ఉదయం ఆరు గంటల ప్రాంతంలో రైల్వే స్టేషన్ ఎదురుగా ఉన్న ఓ హోటల్ లో బాగా పొంగిన పూరీలు లాగించి మదనపల్లె వెళ్లే బస్సు ఎక్కి కూర్చున్నాం. చిత్తూరు జిల్లాలో బస్ జర్ని చేయడం అదే మొదటిసారి.

కిటికీ పక్కన కూర్చొని ప్రకృతిని చూస్తూ బస్సు ప్రయాణం చేయడమంటే నాకెందుకో చాలా చాలా ఇష్టం. అలా వేగంగా కదిలే బస్సుతో పాటూ నా ఆలోచనలూ అతి వేగంగా దూసుకుపోతూ ఉంటాయి. కిటికీ పక్కన కూర్చుని క్షణ కాలంలో కనుమరుగైపోయే ప్రకృతి అందాలను ఎక్కడా మిస్ కాకుండా క్షణంలో వేయోవంతులో నా కళ్ళు వాటిని బంధిస్తూ ఉంటాయి. కొత్త ప్రదేశాలు చూడటం నా మనసుకు ఎప్పుడూ ఆసక్తి కలిగిస్తూ ఉంటుంది. నేనున్నది ఆంధ్రాలోనే, వెళ్తున్నదీ ఆంధ్రాలోనే  అయినప్పటికీ, ముందెన్నడూ చూడని ప్రదేశాలు చూస్తుంటే వింతగా అనిపిస్తూ ఉంటుంది. అందుకే ఈ ప్రయాణమూ ఆసక్తిగానే ఉంది. విశాలమైన మామిడి తోటలు, విసిరేసినట్లు దూరదూరంగా ఉన్న ఊళ్ళు, మధ్య మధ్యలో ఏపుగా పెరిగిన చింత చెట్లు చూస్తుంటే బలేగా ఉన్నాయి. తిరుపతి నుంచి హార్సిలీ హిల్స్‌కు సుమారు వంద కిలోమీటర్ల ప్రయాణం. అటూ ఇటుగా రెండున్నర గంటల జర్నీ. మదనపల్లె చేరే సరికి పదిన్నర అయింది.

 మదనపల్లె నుంచి హార్సిలీ హిల్స్‌కు ముప్పై కిలోమీటర్ల ప్రయాణం. బస్ స్టేషన్ బయట ఆటోలు, ప్రైవేటు వాహనాలు ఉన్నాయి. కానీ, నాకెందుకో బస్ జర్నీనే బెటర్ అనిపించింది. హార్సిలీ హిల్స్‌ బస్ పాయింట్ దగ్గర మాలాగే కొద్ది మందే ప్రయాణికులు వేచి ఉన్నారు. వెంటవెంటనే బస్సు సౌకర్యం లేదు. రోజులో ఆరు బస్సులు ఉన్నట్టుగా బోర్డు పెట్టారు. మన వినుకొండ కన్నా కాస్త పెద్దదిగా ఉన్న మదనపల్లె బస్ స్టేషన్లో కొద్దిసేపు టైం పాస్ చేయగానే ఎర్రబస్సు రివ్వున వచ్చి మా ముందు ఆగింది. తోపులాటలు, కిటికీల గుండా తువ్వాలలు వేయడాలు లేవు. అయినా బస్సు నిండిపోయింది. నాకెందుకో తెలియదు కానీ, గట్టి ప్రయత్నం లేకుండానే ఎప్పుడూ బస్సు కిటికీ పక్కనే సీటు దొరుకుతుంది. కొద్దిసేపట్లోనే బస్సు బయలుదేరి మదనపల్లె మార్కెట్ మీదుగా హార్సిలీ హిల్స్‌ వైపు దూసుకుపోతుంది. నా పక్కన ఉన్న కిటికీని పూర్తిగా తెరిచి నా తల మొత్తం బయటపెట్టి అడవి గాలిని గుండెలనిండా పిల్చలనే ప్రయత్నం చేస్తున్నాను. దూరంగా మమ్మల్ని దాటుకుంటూ ప్రముఖ తత్వవేత్త జిడ్డు కృష్ణమూర్తి నెలకొల్పిన "రీషి వ్యాలీ" స్కూల్ కనిపించింది. వందల ఎకరాల విస్తీర్ణంలో, ప్రశాంతమైన కొండల నడుమ జేకే గారు అక్కడ ప్రపంచ ప్రఖ్యాత పాఠశాల ఎందుకు నెలకొల్పారో కొద్దిగా అర్థమైంది. ప్రతి రోజూ సూర్యాస్తమయం చూడటం అక్కడ విద్యా విధానంలో ఓ భాగమని ఎక్కడో చదివినట్టు గుర్తొచ్చింది. సూర్యాస్తమయం చుసే అలవాటు చాలా గొప్పదని నా అభిప్రాయం కూడా. ఎందుకంటే, మనతో మనం గడపడానికి, ఆత్మవిమర్శకు అదో గొప్ప అవకాశం. అలాంటి ప్రశాంతమైన వాతావరణంలో తాత్విక చింతనకు కూడా ఆస్కారం ఉంటుందని జిడ్డు కృష్ణమూర్తి గారు భావించి ఉంటారు. అందుకే రిషి వ్యాలీ స్కూల్ అక్కడ ఉంది.అందులో సీటు సంపాదించడం అంత మామూలు విషయం కాదు.

ఆలోచనలతో పాటూ రిషీ వ్యాలీ దాటి మా ఎఱ్ఱ బస్సు రయ్యిన దూసుకుపోతూ ఉంది. ఒంపులు తిరిగే దారుల వెంట ప్రయాణం గమ్మత్తుగా ఉంది. మధ్యలో ఓ చోట ఉన్న చిన్న ఊరిలో ప్రయాణికులు అందరూ దిగి పోయారు. ఇక బస్సులో మిగిలిన వాళ్ళంతా హార్సిలీ హిల్స్‌ పర్యాటకులు. వాళ్లూ కొద్ది మందే, అక్కడక్కడా ఉన్నారు. ఆ ఎత్తైన కొండమీద బస్సు నెమ్మదిగా, భారంగా పోతోంది. అడవి గుండా, లోతైన లోయల గుండా, కొండలు దాటి, కోనలు దాటి, చెట్లూ, పుట్టలు, గుట్టలూ, వాగులూ, వంకలూ దాటి మమ్మల్నందరిని ఈ భూమి మీద నుంచి ఎక్కడికో ఆకాశం మధ్యకు తీసుకు వెళుతున్నట్టు బస్సు నెమ్మదిగా వెళుతోంది. అలా వెళ్ళీ, వెళ్ళీ చివరికి ఆంధ్రప్రదేశ్ లోనే ఎత్తైన, సముద్ర మట్టానికి 4312 మీటర్ల ఎత్తున, 170 ఏళ్ళ క్రితం అప్పటి కడప జిల్లా సబ్ కలెక్టర్ డబ్ల్యు.డి.హార్సిలీ మొదటి సారిగా అడుగు పెట్టిన ఆ గుట్టపై మమ్మల్ని దింపింది. భగభగ మండే ఆకలితో హార్సిలీ హిల్స్‌లో  అడుగు పెట్టాం....(ఇంకా ఉంది )

 - శిఖా సునిల్