చూడాల్సిన "కర్ణన్"

కర్ణన్ సినిమా చూసిన తర్వాత ప్రేమా, పెళ్లి సినిమాల దగ్గరే నేను ఆగిపోలేదు కదా అన్న సందేహం కలిగింది. ఇంకాస్త ముందుకు వెళ్లాలనీ, ఇంకా, ఇంకా ముందుకు వెళ్లాలని అనిపించింది. కర్ణన్ సినిమాలో కథ బాగుందా, మారి సెల్వరాజ్ డైరెక్షన్ గొప్పదా, ధనుష్ నటన అద్భుతంగా ఉందా, అందులోని పాత్రలు, సన్నివేశాలు సూపరా.. ఇవన్నీ చెప్పడం చాలా చాలా కష్టం. కానీ, ఎక్కడైనా ఓ సంఘటన జరిగితే, అందులో నేను కూడా పాత్రధారినై ఉంటే, ఎలాంటి ఫీలింగ్ కలుగుతుందో సేమ్ టు సేమ్ కర్ణన్ సినిమా చూస్తున్నప్పుడు నాకూ అలానే అనిపించింది."ఆత్మాభిమానం" అనే పదాన్ని నేను చాలాసార్లు విన్నా. అర్థం తెలుసుకోవడానికి చాలా ప్రయత్నించా. కానీ, మొదటి సారి కళ్ళకు కట్టినట్టు కర్ణన్ సినిమాలో చూశా. మన తెలుగులో ఇలాంటి కథలు లేవా, ఉన్నా.. మన వాళ్ళు తీయరా, తీసినా.. ప్రేక్షకులకు నచ్చదా.. ఇలాంటి  ప్రశ్నలకు ఇక్కడ నేను సమాధానం వెతకడం లేదు. కానీ, సినిమా అనే అత్యంత పవర్ ఫుల్ మాధ్యమం నుంచి ఎంతో కొంత తెలుసుకోవాలి, కొద్దో గొప్పో నేర్చుకోవాలి, కొత్తదనాన్ని చూడాలి అనే కాన్సెప్ట్ ఉంటే మాత్రం.. అతి కొద్ది సినిమాలకే ఈ కాన్సెప్ట్ సరిపోతుందని నా అభిప్రాయం. అందుకే కర్ణన్ లాంటి సినిమాలు అస్సలు మిస్ కాకూడదు. ఇలాంటి సినిమాలు ప్రతి ఒక్కరూ చూడాలి. చూసి దాని గురించి ఆలోచించాలి, వీలుంటే చర్చించాలి. 

మలయాళంలో ఓ అద్భుతమైన కవిత ఉంది. దాని సారం ఏంటంటే..అనగనగా ఒక ఊరు ఉంటుంది. ఆ ఊర్లో ఒక ఇంట్లో అన్నం ఉడికితే చాలు పొరుగింట్లో ఆకలి తీరుతుంది. ఆ ఊర్లో ఒక్కరి కంట్లో కన్నీరు కారినా ఊరంతా ఉరికొచ్చి అండగా నిలిచేది. ఇప్పుడు అలాంటి ఊర్లు లేవుకదా అని కవి ఆవేదన చెందుతాడు. అలాంటి ఊరు మీకు కనిపించిందా అని ప్రశ్నిస్తాడు. నిజంగా,అలాంటి ఊరే మనకు కర్ణన్ సినిమాలో కనిపిస్తుంది. అంతటి ప్రేమ, అమాయకత్వం ఉన్న ఆ ఊరి జనాల ఆత్మాభిమానం మీద దెబ్బతగిలితే..? అలాంటి అమాయకులకు అన్యాయం జరిగితే...? అలాంటి అమాయకుల మధ్య నుంచి ప్రశ్నించే వ్యక్తి పుట్టుకొస్తే ఏం జరుగుతుంది...??? అదే కర్ణన్. కథా, స్క్రీన్ ప్లే, డైరెక్షన్, ఫోటోగ్రఫీ, సంగీతం.. ఒకటేమిటి అన్నీ చాలా బాగున్నాయ్.

- శిఖా సునీల్